Beetje bij beetje

Stikstof, global warming, dierenleed, wat hebben ze gemeen?

Overconsumptie. En een wereldeconomie die gebaseerd is op doorlopende groei

Als ik met mijn fiets op de roltrappen van de Maastunnel sta zie ik nog regelmatig een sticker met “I still hate Thatcher” en elke keer weer moet ik grinniken. Ik ook namelijk. Niet zozeer de vrouw (een andere sticker deed me hardop lachen: “the Iron Lady, may she rust in peace”) maar alles waar zij en de andere politici van haar tijd voor stonden. Privatisering, open grenzen, wereldeconomie. Groei, groei,  groei

Nu is de ellende niet in de jaren ’80 begonnen natuurlijk. Al ruim daarvoor met de ruilverkaveling – als ik het goed heb werd dat vooral in de jaren ’50 erg gestimuleerd. En vele, vele (gesubsidieerde) maatregelen om vooral efficiënt met agrarische grond en de veestapel om te gaan. Na de 2^e wereldoorlog en de crisis van de jaren ’30 misschien best logisch (het adagio was “Nooit meer honger”), maar volledig doorgeslagen.  

Maar hoor nu eens zelf. Veestapel. Het woord op zicht al geeft alles aan wat er mis is met hoe wij over deze dieren denken. Het stapelen van levende wezens. Als waren ze willekeurig welke producten. De term veeteelt. Alsof we vee kunnen kweken, verbouwen.

Monocultuur, intensieve landbouw, de bio-industrie. Allemaal uitingen van wat er mis is met de denkwijze van mensen. Van hoever wij weg staan van onze leefomgeving. Zolang we nog kleine gemengd bedrijf-boerderijen hadden was er niets aan de hand met de mest, met stikstof.  Maar nee, het moest anders, moderner, efficiënter.

Het echte probleem ontstond al ver voor deze tijd.

Toen de eerste mensch besloot ‘vee’ te gaan houden en daarmee de toon zette voor een onnatuurlijk  onderscheid tussen onszelf en andere dieren. En omdat zij (we) hiermee weg kwamen kregen we het idee dat dit acceptabel was, en niet lang daarna werd het onderwerpen van andere dieren als normaal gevonden.

Simpel gezien  zijn wij de bullies van de wereld. En omdat niemand ons terugfluit zijn we gaan denken dat we recht hebben op ons gedrag. Maar ‘just because you can’ maakt iets nog niet moreel juist.

Nu eindelijk krijgen ook wij  de rekening gepresenteerd. Niet de afgelopen decennia, toen de insecten het loodje legden, de weidevogels, vele planten, en alle honderdduizenden, nee miljoenen, koeien, kippen en varkens die wij in stinkende stallen opsloten om elke dag goedkoop vlees te kunnen eten

Nu pas, nu we zelf ziek worden van de ongezonde wereld.

En nu moet ineens die boer, die vele tientallen jaren werd gepusht om te moderniseren,  de rekening betalen door het bedrijf - dat soms al van hun grootouders was - gedwongen op te doeken.

En ondanks alle sympathie die mensen voor de boeren hebben gaat niemand spontaan en zonder wetgeving uit zichzelf maximaal 100 km per uur rijden. Of stoppen met elke dag koekjes bij de koffie of andere onnodige shizzle waardoor de productie van granen, suikerbieten, chips-aardappelen en  wat dies meer zij omlaag zou kunnen

Nee. Ook ik niet. Mijn belofte van enkele blogs geleden om geen onnodige zaken meer te eten heb ik meermaals verbroken. Ik vind het zooooo moeilijk om geen koekjes te eten, geen chocola, ijs, pinda’s en andere meuk. Ik let erop dat er geen palmolie in verwerkt is, en dat het vegan is, maar daarbuiten kan ik het snoepen niet weerstaan.

Terwijl ik donders goed weet dat de aarde het niet aan kan, om voor al die mensen niet alleen het hoognodige aan voedsel voort te brengen maar ook nog eens onze overmatige trek in snoep, en onze onstilbare behoefte aan nutteloze spullen voor in huis, onze grenzeloze behoefte aan modieuze kleding en gadgets. Dat dieren, insecten, schimmels, vogels, planten, vissen en bomen de prijs betalen voor ons egocentrische steeds maar meer  ‘willen’

Maar lieve lezers, blijf alsjeblieft proberen.

WIJ zijn de markt.

Als wij beslissen dat legbatterijen onacceptabel zijn dan geven we dat signaal luid en duidelijk door als we niet langer koekjes en mayonaise kopen waar in de lijst met ingrediënten ‘ei’ staat, in plaats van ‘scharrelei’

Als wij verdrietig worden van de berichten over moedervarkens die in een kraamkooi jaar na jaar biggetjes moeten werpen, dan kopen we geen kiloknallers of barbecue-pakketten meer maar bestellen wij ons vlees bij koopeenvarken.nl of andere sympathieke initiatieven en slaan we zo nu en dan een dagje vlees over.

Als wij de weidevogels, insecten en basically ‘de aarde’ een warm hart toedragen dan kopen wij onze boodschappen bij voorkeur biologisch, of nog liever biologisch-dynamisch van Demeter

En dat hoeft niet direct vanaf morgen volledig en direct voor alles, maar maak vandaag een besluit om per morgen in ieder geval geen legbatterij-ei-producten meer te kopen. Of geen palmolie meer te accepteren. Of alleen nog biologisch vlees. Misschien ben je er dan over een paar maanden aan toe een volgende stap te nemen. Beetje bij beetje. En als je bij vrienden eet of buiten de deur koffie drinkt dan is het misschien teveel gevraagd om op  biologische melk te staan, en dat is ook ok

Maar begin

Alsjeblieft
Nu