Te moeilijk

Ik kan oprecht minutenlang staan te draaikonten bij bijvoorbeeld het fruitschap in de supermarkt. Hoe meer keuze, hoe lastiger. Mensen om me heen zullen zich wellicht afvragen wat ik in vredesnaam daar sta te niksen. Hier zal ik het vertellen

Ik sta namelijk helemaal niet te niksen. Mijn hersenen werken op volle toeren. Zo hard dat er even geen capaciteit over is om nonchalant etiketten te bestuderen of anderszins te doen alsof ik tot de normale mensen hoor. Fruit. Vandaag had ik trek in appels. Dan heb je als eerste – dat blijft natuurlijk wel – de smaak. Ik hou van frisse, knapperige appels, tegen het zure aan. Tenminste, als ik ze zo uit het handje eet. Als ik appeltjes in de citroenolie met tijm zachtjes gaar stoof voor in de salade dan mogen ze zoeter zijn en zelfs een tikje melig. Maar nu zit ik op een zijspoor.

Appels. Kopen. Supermarkt. Schap. Ik ben weer waar ik was. Ik heb gezien welke appels van het aanbod het label friszuur en knapperig hebben. Dat was het eenvoudige stuk. Maar dan komen de overwegingen: allereerst koop ik bij voorkeur fruit van het seizoen, uit Nederland. Behalve dat – als het appelboompje in onze tuin een graadmeter is – het nog geen appelseizoen hier is. Dus is het dan beter voor het milieu om appels uit Nederland te kopen die hier maanden in een koelcel hebben liggen wachten tot het moment dat ik trek had in een appeltje, of is het dan beter appels te kopen uit een land waar het nu wel appelseizoen is en die dan per boot (neem ik aan) naar Nederland zijn verscheept. En waar ís het appelseizoen in juli? Zal ik dan mijn leesbril uit mijn tas opvissen en het aan Tinternet vragen (seizoen en milieuvoordelen) of waag ik het erop?

Het volgende dilemma is plastic. Van de week nog een stuk gelezen dat ons keurig gescheiden ingezamelde plastic naar ergens in Azië wordt verscheept om daar hergebruikt worden (wat ik me al tot een paar maanden terug nooit heb beseft en wat an sich al dubieus is natuurlijk qua milieuwinst) ware het niet dat deze ladingen ook nog eens met grote regelmaat halverwege de reis zó de oceaan in worden geflikkerd! Dus raap ik hier op Ouddorp plastic op van het strand om de zee te ontlasten, gooi dit thuis in de plasticbak & voel ik me helemaal blij met mijn handelen, maar dit gaat dan een boot op naar Azië en komt dan als plastic soep te dobberen ergens voor de kust van kweetnietwaar!

Dode walvissen, dode vogels, verstrikte schildpadden, dode van alles, we kennen de beelden en de berichten allemaal. Dus geen plastic meer, als het even kan om, op niets! Scheiden volstaat niet, we moeten er helemaal van af van dat nare, niet afbreekbare goedje.

Behalve dat ik pas wel weer in een nieuwsitem hoorde dat in plastic verpakte groente en fruit de houdbaarheid met factor uch verlengd – maar dat AH daar nu weer wat op heeft gevonden met dry misting (maar dan weet ik weer niet of dat ook geldt voor die verscheepte seizoensappels uit het buitenland of dat dit alleen voor lokaal geteelde G&F geldt waarvan pas in de schappen de houdbaarheid verlengd moet worden? En ik voel dat ik ondertussen dus nóg niet weet waar ik die stomme appels nou vandaan moet kopen) maar dat kost dan weer stroom, dus hoeveel beter is dat?

En als ik na al deze gedachtes eindelijk vol twijfel met wat jonagolds in mijn handen sta dan nog één drempel; koop ik er 2 of 3? Want het schijnt ook dat de grootste milieuwinst te behalen zou zijn als we simpelweg niet dagelijks voedsel weg zouden gooien. Thuis omdat we te ruim inkopen, de supermarkten omdat we zo verwend zijn dat we elke dag, tot aan sluitingstijd, volle schappen verwachten of zelfs eisen. Maar denk nou eens na. Als je om kwart voor 8 nog keuze hebt uit 11 soorten brood, waar blijft dat brood dan om 8 uur?

Weet ik hoe het anders moet? Nee. Zoals vanavond bij dat fruitschap worstel ik me keer op keer puntsgewijs door allerlei ondoorzichtige keuzes (verpakt biologische kiwi's of onverpakte 'gewone', is er ook zo eentje waar ik kortsluiting op krijg) en vraag me af waarom ik vroeger niet naar de Landbouwhogeschool van Wageningen ben gegaan? Dan had ik me vast raad geweten met al deze dilemma's

Of eigenlijk weet ik het in sommige gevallen heus wel. Weer een krop sla kopen, geen gesneden sla uit een plastic zak. Champignons en aardappels bij de groenteboer kopen, in een papieren zak (maar daar hebben we die bomen weer die familiebanden blijken te kunnen onderscheiden) of in een zelf meegebrachte tas. Maar dat betekent wel dat boodschappen doen een flinke factor meer tijdrovend wordt. En tja, dan is die dode walvis op het nieuws van eergisteren toch best ver van je bed...

Om met een goed gevoel af te sluiten wel nog even terug naar mijn eerdere zijspoor:

Op een bedje van sla (van een krop, zelf gewassen – niet van die in plastic '3x in ijswater gewassen' shizzle van de supermarkt) wat geraspte courgette (los gekocht bij de groenteboer) en dan daarover die in citroenolie langzaam gesmoorde appelschijfjes met verse tijm en wat zeezout en je hebt met een handvol eenvoudige ingrediënten een hele bijzondere salade

Heerlijk bij gebakken aardappeltjes, gevulde portobello's uit de oven en met verse boontjes