Ik
ben zo iemand dat zodra ik iets eenmaal weet, écht weet, ik het niet
makkelijk meer kan negeren
Vrijwel
mijn hele volwassen leven heb ik vegetarisch gegeten en als ik
periodes wel matig vlees at dat was dat van biologische oorsprong of
van mooie initiatieven als koopeenvarken.nl. Ik lette erop dat kaas,
room en eieren van buitenloopkoeien of biologisch gehouden kippies
kwamen en als er een redelijk alternatief was (de kookroom van Alpro
bijvoorbeeld) dan at ik plantaardig.
Ergens
eens gelezen over de 'when at home vegan' stroming en dat vond ik
mooi. Thuis, waar je zelf makkelijk bepaalt wat er in je kasten staat
kun je eenvoudig super lekker vegan eten. En als je op je werk
luncht, of bij vrienden eet dan zonder schuldgevoel over naar
vegetarisch
Tot
mijn zus vertelde over een uitzending van De Keuringsdienst van Waarde
over kaas... en besefte me tijdens het zien daarvan hoezeer ik mezelf in
de maling nam. Een vrouw van een kaasfabriek zegt het daarin klip en
klaar: als je vegetariër bent en wel kaas eet, dan zou je ook
kalfsvlees moeten eten. Anders ben je schijnheilig (zij gebruikte
vast die woorden niet letterlijk maar de boodschap was duidelijk)
Want
zoals het nu gaat zijn die mannetjeskalfjes afval... En ergens had
ik heus als eens een filmpje gezien van een moederkoe wiens kalfje
direct na de bevalling werd weggehaald. De paniek, het verdriet! En
had ik ook wel eens gelezen hoe we met de mannelijke kalfjes (en geitenbokjes) omgaan. Maar dit programma drong door.
Na
het zien van dit programma vroeg ik me dagenlang af: wie zíjn we dan, dat wij ons het recht toe-eigenen om zo met dieren om te gaan, ze
levenslang op te sluiten, hun kinderen af te pakken.
En
kaas of yoghurt eet ik dus niet meer... behalve... (en ja ik schaam
me, maar ik ga me ook niet mooier voor doen dan ik ben) als het om
gebakjes gaat. Cheesecake en tompoucen...
Zo
ook met palmolie. Plantaardig. Vegan. Dus ok, dacht ik. Nooit bij
stilgestaan hoe we daar aan komen , maar sinds ik het lieve filmpje
heb gezien van de orang-oetan die met gebarentaal contact heeft met
een doof meisje wat pindakaas eet met palmolie erin – waarvoor de
leefomgeving van de orang-oetans wordt verwoest – neem ik mijn
leesbril mee naar de supermarkt om palmolie-vrije keuzes te maken.
(Het filmpje zelf kan ik nergens meer vinden, maar deze brengt de boodschap misschien nog beter over)
Waar palmolie allemaal in zit! Tjongejongejonge, dát is lastig te
ontwijken, nog moeilijker te bannen dan vlees of zuivel!
Inmiddels weet ik ook dat 'zo maar' plantaardig eten nog steeds de aarde
verkloot. Want de intensieve landbouw waar onze groentes en
aardappelen van komen is funest voor insecten, weidevogels,
knaagdiertjes, roofvogels en ga zo maar door. En nu aan het
schitterende boek 'The Hidden Life of Trees' begonnen en terwijl ik
de eerste bladzijde omsla bedenk ik me dat dit papieren boek....
Zou
ik willen dat ik minder bewust was, minder de pijn voel van wat wij
mensen de wereld aandoen? Nee.
Ik
ben blij dat ik in een tijd leef dat mensen zich meer en meer bewust
worden van deze kwesties. Dat er steeds meer alternatieven komen
Ik
denk echt dat er een tijd komt waarin we met schaamte op deze periode
in onze geschiedenis terugkijken, waarin het eten van kiloknallers en producten met palmolie evenzeer als bizar wordt gezien als dat we nu
terugkijken op de tijd dat je een baby de fles gaf met een rokende
sigaret naast je in de vensterbank (jawel, 30 jaar geleden zelf
zonder schaamte gedaan) waarvan je tussendoor dan haaltjes nam
Ik
kan alleen met mijn hele hart hopen dat dit omslagpunt snel komt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten